Per Kirkeby

Het Paleis voor Schone Kunsten pakt uit met een retrospectieve van het werk van Per Kirkeby (°1938), één van de belangrijkste schilders van de Deense avant-garde. Maar wat moeten we precies verstaan onder avant-garde: gebrokenheid, minimalisme, abstractie, ontlening, verdraaiing? Al die elementen vinden we terug in een omvangrijk oeuvre dat voor het eerst vorm krijgt in de jaren 60, in het voetspoor van de Fluxus-beweging. Het gaat hier echter slechts om één aspect van een bijzonder veelzijdig oeuvre dat evenzeer put uit de figuratieve kunst van de Deense klassiekers als uit de experimenten van de 19de-eeuwse Franse meesters, zoals Eugène Delacroix. Kirkeby kan en wil zich niet in een vakje laten stoppen, maar stelt liever de positie en de perceptie van de waarnemer voortdurend in vraag. Een artistiek proces dat zich ontplooit op verschillende dragers (doek, zwart krijtbord, papier, brons, enz.). Als bevestiging van de vrijheid die hij, geoloog van opleiding, terugvindt in de alomtegenwoordige natuur. De enclave van Kurt Schwitters krijgt hier haar volle betekenis. Kirkeby heeft niet te maken met de dadaïst, maar met een miskende, figuratieve Schwitters die dol is op landschappen. 'Verboden schilderijen' . vanuit het oogpunt van de modernistische mainstream. De Deen herkent er zijn eigen credo in: de viscerale bevestiging van zijn artistieke vrijheid.