De ontmoeting bij Marquet

Twee collega's, beide psychologiedocent, dreigen met elkaar bevriend te worden omdat ze eenzelfde passie delen: het werk van de Franse kunstschilder Albert Marquet. Marquet wordt samen met Matisse als grondlegger van het fauvisme beschouwd. Met Matisse, De Vlaminck, Dufy, Braque en anderen was Marquet vertegenwoordigd op de Salon d' Automne in 1905, een tentoonstelling die voor de criticus Vauxcelles aanleiding was om de kunstenaars voor Fauves ('wilden') uit te maken. Echter, als het fauvisme op zijn hoogtepunt is, neemt Marquet reeds afstand van deze beweging en vindt hij zijn eigen stijl. De auteur beschrijft de indrukken die het post-fauvistische werk van Marquet bij hem oproept als hij daarvan kopieën schildert ('dubbelgangers'). Daarbij doet hij ontdekkingen waardoor vragen rijzen over de psychologische betekenis van dit werk. Hij toetst zijn indrukken aan die van zijn collega, estheet en naamgenoot, en aan de inzichten in de literatuur over Marquet, met alle meningsverschillen van dien. De verstandhouding tussen de beide docenten raakt verstoord als hun gezamenlijke passie voor het werk van Marquet wordt overschaduwd door conflicterende belangen.