Kroniek van de Nederlandstalige ontwikkelingspsychologie

De ontwikkelingspsychologie in Nederland heeft een korte geschiedenis en een rijk verleden. Verzelfstandiging na de Tweede Wereldoorlog tot een eigen discipline binnen de gedragswetenschappen maakte snelle ontwikkeling mogelijk. Sindsdien hebben drie generaties hoogleraren het veld betreden. Een eerste generatie werd voor de oorlog geboren, studeerde kort daarna af, heeft het terrein in de jaren vijftig en zestig betreden en is inmiddels met emeritaat. Een derde generatie studeerde in de jaren tachtig af en is net aangesteld als hoogleraar. Daar tussen ligt de naoorlogse generatie babyboomers die in de jaren zeventig en tachtig aan de universiteit kwam werken en het eind van haar loopbaan in zicht heeft. Hoe deze drie generaties ieder op hun eigen wijze de verschillende op het terrein van de ontwikkelingspsychologie gelegen vraagstukken zien en hebben gezien en welke strijdpunten zij daarin ontwaarden en ontwaren, welke ontwikkelingen zij hebben meegemaakt, hoe zij hun vak percipiëren en wat hun eigen bijdrage aan het terrein was of is – dat alles vormt de kern van dit boek. Dit project is ontstaan vanuit het groeiende besef dat zorgvuldig beheer van het erfgoed en de geschiedenis van de Nederlandse gedragswetenschappen van groot belang is voor het veld zelf. Dat is dan ook de missie van het Archief en Documentatiecentrum van de Nederlandse Gedragswetenschappen (ADNG), waaraan de beide redacteuren respectievelijk als bestuurvoorzitter en als wetenschappelijk onderzoeker verbonden zijn. Dit project wordt mede gedragen door de Vereniging Nederlandse Ontwikkelingspsychologie (VNOP). ‘Dit boek is ontwikkelingspsychologie.’ – W.K.B. Hofstee