Koning in het tussengebied

Jan Groenen, pastoor in Nistelrode van 1919 tot 1961, is groot, heerszuchtig en gezegend met de gave van het woord. Hij is voor niets en niemand bang en alleen te corrigeren door zijn bisschop. Het is de bloeiperiode van het 'rijke roomse leven' waarin de positie van parochiegeestelijken onaantastbaar lijkt. Totdat, eind jaren vijftig, de eerste barstjes zichtbaar worden in de heerschappij van de koningen in het 'tussengebied tussen hemel en aarde', zoals Kees Fens de verzuilde katholieke samenleving uit die jaren zal noemen.Het ontzag van Groenens parochianen voor degene die niet alleen zorg draagt voor hun zielenheil maar hen ook opvoedt en begeleidt, is zo groot dat ze accepteren dat hij daarbij regels stelt die ver over de grenzen van de godsdienst heen gaan. Ook de opvoeding van de kinderen van zijn overleden zus trekt hij naar zich toe. Het jongste meisje maakt acht jaar deel uit van zijn huishouden en trouwt vanuit de pastorie. Niet verwonderlijk dat de pastoor moeite heeft met andere koningen op zijn grondgebied, zoals de achtereenvolgende burgemeesters. Zeker als een van hen probeert paal en perk te stellen aan zijn heerschappij. De Tweede Wereldoorlog zorgt ervoor dat zowel burgemeester als pastoor en waarnemend burgemeester moeilijke keuzes moeten maken die nog lang tot discussies zullen leiden. Het verhaal over Jan Groenen gaat ook over de man die gegrepen wordt door het armzalig bestaan van het grootste deel van de Nistelrooise bevolking en zoekt naar methoden om daar verbetering in te krijgen. Ontmoetingen met boerenapostels als Gerlacus van den Elsen blijken in staat het veranderingspotentieel in de conservatieve priester bloot te leggen. Hij wordt de motor achter broodnodige vernieuwingen in de boerenbedrijven, de financiële ondersteuning, de gezondheidszorg en het onderwijs.