Kamers, antikamers

Een vrouw woont op de bovenste verdieping van een rijzig, laat negentiende-eeuws pand aan een stadspark. Ooit woonde er een kunstschilder die melancholische stadsgezichten maakte en artistieke vrienden ontving in zijn atelier. Nu is het de bedoeling dat de vrouw er een paar jaar in vrijheid kan schrijven. De vijf ramen van haar woonkamer op het noorden laten een di?uus licht binnen dat zorgt voor een melkachtige gloed op de twee aangrenzende muren. Wat wil het licht haar zeggen? Waarom drukt de geschiedenis van het huis zo zwaar op haar, en waarom lijkt haar eigen verleden haar steeds te ontglippen? De geesten van oud-bewoners beginnen tegen haar te spreken en ze wordt een personage in de roman van haar goede vriendin M. Kamers, antikamers is een roman over de poreuze grenzen tussen het herinnerde, het verzonnen en het mogelijke. Over de manieren waarop heden en verleden steeds de chronologie verstoren, en de weigering van het leven zich te laten omvormen tot een verhaal.