Jongensdroom

Nog niet zo lang geleden werd niet zo ver van hier een beebieken geboren. Het was een meisje. Het meisje had sproeten en rode haren. Ze droeg altijd een rood kleedje – schoon assorti met haar rode haren – waardoor haar ouders haar Roodkleedje noemden. Roodkleedje groeide op tot een gezonde, hippe meid. Ze croste door de bossen, fietste op de heide en had alles wat ze nodig had. Kortom, het liep als een trein. Zo leek het wel. Helaas, niets is wat het lijkt. Roodkleedje wilde namelijk liever een Roodbroekje zijn. De Grote Tovenaar hierboven had blijkbaar een foutje gemaakt. Nu kun je niet alles hebben, dacht Roodkleedje. Dus probeerde ze zo goed en zo kwaad als ze kon een braaf Roodkleedje te zijn. Op een dag kwam Roodkleedje op haar weg door het bos een blonde fee tegen. Deze fee vertelde haar dat ze een paar elfen – haar dienaars – kende die het meisje wel konden helpen. Deze elfen hadden namelijk magische elfenhanden die van alles konden repareren wat de Grote Tovenaar verkeerd in elkaar geknutseld had. Zo geschiedde. Roodkleedje werd omgeboetseerd tot een Roodbroekje. En zo leefde Roodbroekje nog lang en gelukkig.