Ik, blanke kaffer

Adriaan Cafmayer houdt zijn armoedig forenzenbestaan in het grauwe Vlaanderen voor bekeken en reist in 1954 naar Elisabethstad in Congo, waar hij als douanebeambte hoopt een cent meer te verdienen. Rood van het stof en stinkend als een bok kan hij echter niet aan de hitte en de hoge werkdruk wennen. Bovendien wordt hij overmand door heimwee en eenzaamheid. Waarachtig contact met anderen heeft hij niet en de weinige vrienden die hij er maakt blijken achter zijn vrouw Josiane aan te zitten. Cafmayer wordt het mikpunt van spot en plagerijen. Hij voelt zich een ka fur, een vreemde: een onnozele Belg in ‘charming Africa’. Hij piekert en houdt zich afzijdig, ziet uiteindelijk zijn huwelijk met Josiane op de klippen lopen. Zijn goedlachse echtgenote gaat er met een ander vandoor. Overgeleverd aan wraakvisioenen en een stevige alcoholverslaving raakt Cafmayer de pedalen kwijt.