Het zionistische project Israël Etnisch zuiver, of binationaal gidsland?

Terwijl de Deal of the Century definitief komaf maakt met het Palestijnse recht op zelfbeschikking, analyseert Paul Lookman opties die wél het internationaal recht respecteren. Amerikaanse steun hielp Israël uitgroeien tot een land met een sterke economie en een superieur leger. Maar het land behandelt de Palestijnen als tweederangsburgers, in de bezette gebieden bijna als slaven. De situatie van de Palestijnen in Gaza is onhoudbaar. Israël gedraagt zich niet als een loyale Amerikaanse bondgenoot. Het deinsde in 1967 niet terug voor een aanslag op de USS Liberty. Volgens ex-president Cossiga van Italië was de Israëlische geheime dienst betrokken bij 9/11. En er gaan stemmen op dat Israël de hand heeft gehad in de moord op ex-president John F. Kennedy, die in 1963 verwikkeld was in een bitter conflict met premier David Ben-Gurion over het Israëlische kernwapenprogramma. Voor de auteur is het zionistische project een doodlopende straat. Het bestaansrecht van Israël is helemaal niet in gevaar. Een staat met twee rechtssystemen is een apartheidsstaat. Een onleefbaar complex door Israël gecontroleerde bantoestans is geen Palestijnse staat in de zin van het internationaal recht. Een binationale oplossing waarin Joden en Palestijnen de handen ineenslaan is winst voor Israël. Het is dan geen puur Joodse staat, maar wonen de meesten van ons vandaag ook niet in multi-etnische en multiculturele samenlevingen? Gaat het die kant niet op, dan geven vroeg of laat existentiële bedreigingen de doorslag: problemen van socio-economische en/of demografische aard, of problemen in de relatie met de internationale gemeenschap.