Het portret

'Zij is je zusje, dat maar negen maanden oud is geworden', zei mijn moeder toen ik naar de foto op het dressoir bleef staren. 'Ze is gestorven in de oorlog. Van de een op de andere dag werd ze heel ziek en de dokter kwam te laat.' Verder vragen durfde ik niet; mijn moeders stem viel weg en haar wangen werden nat. Ze moest veel van dat zusje gehouden hebben: ik had mijn moeder nog nooit zien huilen.In deze overwegend autobiografische roman beschrijft de auteur hoe een gestorven zusje vlak voor de bevrijding een onuitwisbaar stempel drukte op zijn gelukkige jeugdjaren. Een familiegeheim, geopenbaard op straat, zorgde voor meer onrust en afstand.Een crisissituatie, ernstige ziekte, in de negentiger jaren, leidde bij hem tot een weg naar binnen, die hij beschrijft tijdens het wandelen via het bekendste lange-afstandspad van Nederland: het Pieterpad.Een bijzondere roman over een lange weg, die uiteindelijk naar de essentie leidt.Piet Talsma (1946) is opgegroeid in het noordoosten van Friesland. Een onderwijs- en coachingscarrière voerde hem langs scholen in Rijnsburg en Emmeloord. Na zijn pensionering in 2007 kwam er tijd vrij voor een langgekoesterde wens: schrijven over het leed dat zijn ouders was overkomen in de nadagen van de oorlog.Ook schrijft hij poëzie, columns en was hij verantwoordelijk voor de (cabaret)teksten voor de openingsproductie van de schouwburg in zijn woonplaats: Emmeloord.