Ghar ghar ke khel Het spel van huisje huisje

Amores vertelt over haar jeugd, over het spelen, springen en huppelen in de weiden, over het vangen van zoetwatervisjes, maar ook de intense vriendschap met de buren en later het pijnlijke gemis van hun. ānkhi mune dulār se bolāwe hamke Djin/ āwnā...āwnā re…/ hāth milāwnā re mun/ āj ham samajhli/ Djin cāhat rahā hamme liefdevol riep Djin mij terug met de ogen gesloten tot spleetjes kom dan... kom dan lieve… geef me je hand toch liefje vandaag besef ik Djin hield van mij (...) ''Het woord gebruik is verbluffend eenvoudig en de zinnen met hun proza karakter waaieren helder en doeltreffend door middel van enjambementen over de verzen uit: in de menigte was ik alleen - altijd alleen/ onbezonnen ik, ik rende achter de dagelijks dingen/ en verstond mijn eigen verstand niet// moe van een hele dag spelen slapen de kinderen nu --'' Wim Rutgers Foto auteur: Massoud Memar