Sturen zonder schuren

In 2015 heeft de Jeugdwet het stelsel van de jeugdhulp ingrijpende veranderd. Gemeenten hebben de verantwoording gekregen voor alle hulp aan kinderen en gezinnen met opvoed- en opgroeiproblemen. Het doel van de Jeugdwet is door middel van onder andere preventie, eigen kracht en meer ruimte voor de hulpverleners een systeem te krijgen van toegankelijke, betaalbare jeugdhulp van goede kwaliteit.Dit proefschrift behandelt de positie van de cliënt in de jeugdhulp. Staat de cliënt centraal, dat wil zeggen heeft hij keuzen in de aangeboden hulp en is deze van goede kwaliteit? Daartoe worden de relaties tussen cliënt, hulpverlener en overheid onderzocht. Deze relaties kunnen schuren. Cliënten kunnen hulp vragen die niet past bij hun probleem, hulpverleners kunnen niet effectieve behandelingen toepassen en de overheid kan te veel bezuinigen. Dit leidt ertoe dat de cliënt niet de gewenste hulp van goede kwaliteit krijgt.Geconstateerd is dat cliënten moeilijk keuzen kunnen maken in hun zorgverlening. De enige partij die de cliënt daarbij kan helpen is de hulpverlener vanwege zijn professionele kennis en ervaring.Gemeenten hebben als doel de kosten van de jeugdhulp te beheersen. Zij hebben echter weinig zicht op de oorzaken van de vraag naar jeugdhulp. Ook hebben gemeenten geen greep op de plaats waar de kosten gemaakt worden: de behandelrelatie.Als oplossing wordt overleg tussen gemeenten, cliënten en zorgverleners voorgesteld. Dit veronderstelt dat partijen elkaar vertrouwen en verbinding zoeken om tot overleg over een toegankelijk en betaalbare zorg van goede kwaliteit te komen.