Het zwijgen van de tragedie

De beschouwingen in Het zwijgen van de tragedie zijn de neerslag van ruim tien jaar lezen en schrijven over de tragedie en haar weerbarstige actualiteit, die ook central staat in Hertman’s eigen teksten. In zijn eerste essays vraagt Hertmans zich af wat laat-Romantische dichters bedoelen met het ‘onzegbare’ en staat daarbij stil bij tragische dichters als Jacob Lenz, Friedrich Hölderlin en Paul Celan, die vervielen in waanzin of zelfmoord. Maar de auteur buigt zich vooral ook over de erfenis van de Griekse tragedie en de vraag waarom het voor ons, ondanks de tragische gebeurtenissen van deze tijd, niet meer mogelijk is om een tragedie te schrijven.Stefan Hertmans (1951) publiceerde romans, verhalenbundels, essays en een groot aantal dichtbundels. In 1995 ontving hij de Driejaarlijkse Prijs van de Vlaamse Gemeenschap. Meest recent publiceerde hij de dichtbundel Kaneelvingers (2005) en zijn verzamelde gedichten onder de title Muziek voor de overtocht. Gedichten 1975-2005 (2006). Voor zijn poëzieprijs.Over Fuga’s en pimpelmezen:‘Aandachtige en liefdevolle essays, geschreven vanuit een vertrouwde omgang met en een degelijke kennis van het werk.’ DE VOLKSKRANT‘In elk essay van deze bundle zitten knappe ideeën, schitterende formuleringen en bovenal: een gedrevenheid die nooit leidt tot blind-heid maar altijd bereid is zichzelf te relativeren.’ DE MORGEN