De ziel van Napoleon

Napoleon als heraut van de Heilige Geest: dat zegt zijn profeet die de historische feiten tegen het licht houdt van de Voorzienigheid. Hij komt om de zweep te leggen over het hypocriete Engeland, dat zijn ziel aan de Mammon verkocht; het achterlijk Spanje, dat de Nieuwe Wereld onvoldoende heeft gekerstend; het schismatieke Rusland; het alleen in naam nog katholieke Oostenrijk; het Zweden van Judas Bernadotte. Bloys biograaf Maurice Bardèche zag in De ziel van Napoleon (1912) 'niet alleen een gedicht, een tijdloze legende,m maar een verbluffend, hallucinerend avontuur'. Jorge Luis Borges, die dat avontuur heeft ingedronken, prees de 'grote verbeelding'.