De haven uitgraven

J.K. van Eerbeek (pseudoniem van Meindert Boss, 1898-1937) wordt beschouwd als de belangrijkste prozaïst van de Jong-Protestanten (1920-1940). In deze biografie laat Hans Werkman echter zien, dat de schrijver niet in deze groep mag worden opgesloten. Van Eerbeek woonde in het bakkershuis van zijn ouders te Zwolle en had een haatliefdesrelatie met de gereformeerde wereld van zijn vader. Zijn leven werd mede getekend door de tuberculose die hem in het sanatorium bracht en de gevangenis waar hij onderwijzer was. Hij schreef onder andere Lichting '18 (1932), de enige belangrijke Nederlandse mobilisatieroman, Strooschippers (1935) en Beumer & Co (1937). Gesloten grenzen (1935) vond hij zelf zijn beste roman: een experiment met liefde, godsbeleving en ascese. Zijn laatste boek Asuncion (1938), over een meisje in Nice, verscheen gecensureerd. Van Eerbeek was een groot observator, man van de wereld én asceet, protestants én wereldlijk schrijver.

Hans Werkman (1939) is neerlandicus en publiceerde een vijftigtal boeken, waaronder biografieën over Willem de Mérode (1983) en B. Nijenhuis (1995).