Genoechlicke ende lustige historien

Romein oordeelde streng over de geschiedschrijving in de late middeleeuwen. Hij constateerde dat er niet veel geschreven was en bovendien: 'zelfs de besten (...) stonden innerlijk vreemd tegenover de door hen beschreven gebeurtenissen'. Dit oordeel nodigde niet uit tot verder onderzoek en dat is dan ook dun gezaaid. Dit is niet terecht: recent onderzoek heeft uitgewezen dat onbekende geschiedwerken uit die tijd wel degelijk van een goed niveau waren. In deze bundel wordt een aantal werken onderzocht op hun samenstelling en mérites. Omdat onze streken in die tijd nog weinig nationaal besef kenden, ontbreekt een bepaalde bezieling in het werk. Daarentegen hadden de schrijvers wel veel ruimte om eigen onderwerpen en een eigen interpretatie te kiezen, wat de diversiteit van de werken ten goede kwam. De meest eigenaardige of onbekende geschiedwerken zijn in deze bundel opgenomen. In het eerste deel zijn vijf auteurs samengebracht die streven naar het geven van een zo volledig en waar mogelijk overzicht, in het tweede deel wordt aandacht geschonken aan geschiedschrijving met een sterk fictief karakter, bijvoorbeeld de hagiografie.