Geen woord

'Ik wil niet op de foto en helemaal niet bloot,' probeerde ik. (...) De eerstvolgende keer dat ik bij hem was, liet hij mij de foto's zien. Op dat moment drong tot mij door dat ik nooit met iemand over mijn misbruik zou kunnen praten. De foto's waren nog walgelijker dan ik in mijn naarste dromen had kunnen vermoeden. Op een paar foto's leek het zelfs of ik glimlachte. Hij merkte dat ik het zag. 'Op deze foto's lach je. Je vindt het fijn, zullen mensen denken.' Van zijn zesde tot zijn twaalfde jaar is Frank misbruikt en mishandeld; eerst door een man die bij hem in de straat woonde, later ook door twee jongens uit de buurt. Pas toen hij halverwege de veertig was, is Frank erover gaan praten. Nu is hij zover dat hij zijn ervaringen op papier heeft gezet. In dit boek vertelt Frank openhartig wat hem is overkomen. Het is een schokkend verhaal geworden dat laat zien hoe daders te werk gaan om slachtoffers in hun macht te krijgen, zoals het maken van foto's onder dwang. Het verhaal laat ook zien wat dit voor de slachtoffers betekent: schaamte, angst, boosheid, schuld en eenzaamheid. Met zijn boek wil Frank mensen de ogen openen: doorbreek het taboe, laat misbruik geen geheim blijven.