Gedichten 1950-1975

Ongewijzigde heruitgave van de editie uit 1975 van de bezige bijIn de oorspronkelijk uit 1975 daterende verzamelbundel Gedichten 1950-1975 is het belangrijkste werk bijeengebracht waarmee Jan G. Elburg (1919-1989) naam maakte als een prominent en veelzijdig figuur in de beweging der Vijftigers. Zowel literair-historisch als binnen zijn ontwikkeling als dichter biedt deze uitgave de kern van zijn dichterschap.In de beroemd geworden bloemlezingen waarmee de beweging der Vijftigers zijn bestaansrecht in de Nederlandse poëzie bevestigde (Vijf 5-tigers, Atonaal, Nieuwe griffels, schone leien) is het werk van Jan Elburg prominent te vinden. Toch is Elburg, in vergelijking met zijn generatiegenoten Lucebert, Kouwenaar, Campert en Schierbeek, misschien wel de dichter in wiens werk ruim een halve eeuw later het meest te herontdekken valt. In deze omvangrijke bundeling kan men Elburgs dichterlijke ontwikkeling volgen, van de vroege, meer geëngageerde poëzie in Laag Tibet (1952), via de aforistischer teksten uit de late jaren '60, naar de sobere poëzie in de bundel Dodemansknop uit 1975. Zowel literair-historisch als binnen zijn ontwikkeling als dichter biedt de bundel Gedichten 1950-1975 de kern van het dichterschap van Jan Elburg. De reeks Athenaeum Boekhandel Canon verschijnt in samenwerking tussen Athenaeum Boekhandel en Amsterdam University Press. Voor meer informatie over de reeks zie www.aup.nl/aaa-serie en www.athenaeum.nl.Joannes Gommert Elburg (Wemeldinge, 30 november 1919 - Amsterdam, 13 augustus 1992), ook bekend als Jan G. Elburg, was een Nederlands dichter die tot de vijftigers wordt gerekend. Met een omvangrijk oeuvre aan tekeningen, collages en monoprints was de dichter Jan Elburg (1919-1989), net als Hugo Claus, Corneille en Lucebert een literair-beeldend dubbeltalent. Daarnaast doceerde hij dertig jaar lang als leraar `Ruimtelijke Vormgeving' aan de Rietveld Academie. Als dichter debuteerde hij in 1941 in het tijdschrift Criterium. Als redacteur van het naoorlogse tijdschrift Het woord groeide Elburg uit tot een van de meest scherpzinnige, speelse en originele dichters van de groep experimentelen die het karakter van de Nederlandse poëzie voorgoed zouden veranderen. Voor zijn gehele oeuvre ontving Elburg in 1976 de Constantijn Huygens-prijs.