Een eenzaam staatsman

In februari 1941 zette Dirk de Geer weer voet op Nederlandse bodem. Negen maanden daarvoor was hij met zijn kabinet uitgeweken naar Londen om te ontkomen aan het Duitse leger.

Die terugkeer naar bezet gebied is hem nooit vergeven en hij werd hier in 1947 voor gestraft. Deze korte periode in de oorlogsjaren wierp hij een zwarte schaduw over zijn zo rijke politieke carrière. Hij zat voor de CHU twintig jaar in de Tweede Kamer, was in totaal elf jaar minister en leidde twee kabinetten. Na de oorlog kreeg hij een lawine van verwijten over zich heen. SDAP-kamerlid Van der Goes van Naters noemde hem een 'zwakkeling', iemand met een 'zeldzame imbeciliteit'. Waren de beschuldigingen gebaseerd op feiten? Kreeg De Geer een eerlijk strafproces? Trouw-journalist Meindert van der Kaaij laat in zijn mooie biografie zien, dat het historische beeld van De Geer dringend aan bijstelling toe is.