De zee kent geen kruispunten

Deze gedichten tonen mensen in hun kwetsbaarheid en geestdrift. Ze reageren met onstuimige emoties op een turbulente samenleving. Tollend verglijden tijd en herinneringen en dat maakt de mens broos. De kracht van aarde, water, vuur en lucht wervelt door de gedichten heen. Deze elementen vormen het leven, maar uit evenwicht verstoren ze de harmonie. Zo is het ook met onze geest. Zonder innerlijke balans ontstaat een ongenuanceerd beeld van de buitenwereld. ‘De zee kent geen kruispunten’ confronteert ruw én biedt perspectief. Dat brengt de lezer terug naar zichzelf.