De schrijver is een alleenstaande moeder

Hoe verhouden het alleenstaand moederschap en het schrijverschap zich tot elkaar; het onzichtbare en het zichtbare, het ongeziene en het openbare? In hoeverre is de schrijver zelf een alleenstaande moeder – geheel en al verantwoordelijk voor zijn eigen schepping, en in welke hoedanigheden vertoont de schrijfster zich die alleenstaande moeder is? Hagar Peeters stelt deze vragen aan de orde in haar nieuwe dichtbundel. Een bezoekster die kijkt met haar autistische zoon naar een portret door Memling, de tragische dichteressen Sylvia Plath en Ingrid Jonker, de Zomernacht die hallucinant op de schepping neerziet en zelf het heelal bestiert, ‘en daarin soms fataal is / en buiten haar boekje gaat / maar nooit uit kwade wil / altijd uit haar onmatigheid’, en de dochter die vierentwintig jaar lang door haar eigen vader werd opgesloten in een Weense kelder vormen enkele van de personages in De schrijver is een alleenstaande moeder. In perfect ritme is hiertussen het andere werk gevlochten. In deze rijke bundel opent Hagar Peeters op onovertroffen wijze de vele registers die zij tot haar beschikking heeft.