De laatste passage

Uitkijkend over de reling van het vrachtschip de Selena zien Ciska en haar dochter Nini hoe Java uit het zicht verdwijnt, het eiland waarop ze zijn geboren. Ze hebben afscheid genomen van hun man en vader Paul en van hun huis op de helling van de vulkaan de Tangkoeban Prahoe, de ‘omgekeerde prauw’. Met deze vijfde en laatste zeereis verlaten zij voorgoed Indonesië, met zijn overweldigende natuur en rijkgeschakeerde bevolking. Herinneringen aan de Japanse bezetting en de gewelddadige Bersiap-periode in het vroegere Indië reizen met hen mee. Hun leven werd getekend door ingrijpende veranderingen en daarmee werd het een ‘nomadenbestaan.’ De lange en mooie zeereis naar Nederland gaat samen met een geleidelijk afstand nemen van hun vorige leven vol dreiging en breuken. Maar toch, de knappe Ciska die naar buiten toe overkomt als levendig en charmant, heeft op andere momenten buien van wanhoop. Voor de veertienjarige Nini breekt er een nieuwe levensfase aan, waarin ze zich meer van zichzelf bewust wordt en vraagtekens zet bij de relatie van haar moeder tot haarzelf. En dan krijgt ze ook nog eens te maken met de avances van een oudere passagier… Verwarde gevoelens, onzekerheid èn de hoop op een meer stabiele toekomst zijn onderling verweven.