De kinderen van het oerwoud

Acht jaar heb ik in Zuid-Suriname in het dorp Palumeu het onderwijs ondersteund en verder ontwikkeld op verzoek van de bevolking. Meerdere keren per jaar bezocht ik de school en de Nederlandse Pabo-stagiaires om hen een steuntje in de rug te geven op die 'eenzame' plek in het aardsparadijs. De verhalen in dit boek nemen je mee naar het dorp. Zij vertellen over hun geschiedenis en hun cultuur. Verhaal na verhaal kom je steeds meer in contact met de bewoners van het indianendorp. Met hun manier van leven zoals dat nu (nog) is! Misschien is deze manier van leven er over enkele jaren niet meer. Ik heb de veranderingen binnen de kleine bevolkingsgroep in rap tempo zien toenemen. In de eerste jaren zag ik nog bewoners met trots hun traditionele rode kamisa dragen. Nu wordt dit alleen nog gedaan in een 'opvoering' voor toeristen. Erger nog, ik zag de grote onderlinge samenhang afbrokkelen. De mentaliteit veranderde van samen delen naar 'wat de ander heeft, wil ik ook'. Enkele jaren geleden is er een aanzet gedaan voor energie. Dit zal grote gevolgen hebben voor hun leefwijze.Gevolgen waarvan niet voorspeld kan of deze in hun voordeel of hun nadeel zullen zijn.