Bron

Gaël voelde zijn maag samentrekken. Hij was compleet machteloos. Hij zwaaide maar wat met zijn revolver, bij gebrek aan een doelwit. Niet veel later kon hij zien hoe Kanters hals als vanzelf openscheurde waarna de Fret levenloos bleef liggen. Zijn levenswater druppelde als ingedikte kruidenlikeur langs de gerafelde huid van zijn nek. Er bleef echter een haperende ademhaling zichtbaar door de belletjes bloed in zijn mondhoeken. "Rolf zakte dodelijk vermoeid achterover in zijn stoel. De cursor knipperde afwachtend tot het volgende woord getypt zou worden. Zijn ogen vielen dicht en er was niets wat hij ertegen doen kon. Luuk zag het gebeuren. 'Rolf!'" Rolf Dorint leek het te hebben gemaakt. Hij is getrouwd met de vrouw van zijn leven én hij heeft de baan van zijn leven: schrijver. Een leven, zo op rolletjes, kan alleen maar ellende brengen Want wat doe je als de inspiratie opraakt? Maar was daar niet een vonk van een nieuw idee? Een mystiek verhaal, zo mooi dat het zichzelf lijkt te schrijven? Terwijl het leven om hem heen ineenstort, bouwt de auteur, samen met buurjongen Luuk, aan een nieuw verhaal dat steeds diepere sporen in het echte leven nalaat. Maar wat een zegen leek, blijkt een vloek. Bron wordt voorgelezen door Alexander Heeren.