Boekman, tijdschrift voor kunst, cultuur en beleid

Cultuureducatie is al jaren speerpunt van het kunstbeleid. Beleidsmakers en politici zetten er stevig op in en hebben er relatief veel subsidie voor over, ook het huidige kabinet. Maar de effecten van educatiebeleid zijn moeilijk te meten. En wat nog meer speelt: educatiebeleid komt niet verder dan de voordeur. Keer op keer blijkt de manier waarop ouders hun culturele gewoonten overdragen beslissend te zijn voor de latere cultuurdeelname van kinderen.
Boekman 92 probeert licht te werpen op het ondoorgrondelijke proces van cultuuroverdracht. De artikelen zijn grotendeels het resultaat van inzichten die hooggeleerden, ambtenaren en culturele onderzoekers uitwisselden tijdens een expertmeeting die de Boekmanstichting en de KNAW eerder dit jaar belegden.

Een paar bevindingen:
*Betrek ouders en grootouders bij educatieve activiteiten van scholen, musea en theaters;
*Kinderen hoeven niet te leren hoe ze naar films kijken, richt je energie vooral op sleutelstukken en - momenten van hogere cultuur;
*Cultuureducatie mist haar effect als scholen haar niet beter in hun algemene beleid integreren.