Als de bel gaat

Herstellende van een operatie in haar kinderjaren, ontstond Jans’ grootste wens: ooit zou ze in zo’n wit uniform met kapje mensen gaan verzorgen en helpen te genezen. In 1968 startte zij haar opleiding als verpleegster en maakte ze alle facetten mee die in die tijd in de zorg aan bod kwamen. Ze assisteerde de artsen op diverse verpleegafdelingen, in verschillende ziekenhuizen en maakte de meest uitzonderlijke situaties mee. Ze leerde niet alleen hoe een mens in elkaar zit, maar vooral dat we allemaal uniek zijn. Op een smakelijke en soms hilarische wijze vertelt de schrijfster over haar ervaringen in de zorg. Lees hoe hectisch het vroeger was, als op de afdeling de bel ging…