Alle gedichten

Hoe je verdween Zo ver als jij sprak zo diep je me raakte Hoe lager ik daalde hoe meer je verdween Zo hoop ik vergat zo vaak als ik faalde Zo scherp ik je zag hoe verder je scheen Zo liefde mij brak en nooit ik meer liefhad en nooit meer en nooit meer en niemand die dag dat schoonheid vergaan ging onder een steen Zij liet mij alleen, die de klank aan mijn hart gaf, van mijn klankkast het hart was en nooit meer en niemand en dood in de regen gelegen van eeuwen geleden onder postmoderne waterwegen Niet ontzwommen, nooit herrezen