Mio, mijn Mio

‘Aan de koning van het Land in de Verte. Degene die je zo lang hebt gezocht, is op weg. Hij reist door dag en door de nacht, en hij draagt in zijn hand een teken, de gouden appel.’

Ik begreep er geen woord van. Maar ik werd zo wonderlijk koud over mijn hele lichaam. Ik haastte me de kaart in de brievenbus te stoppen. Wie was het, die door dag en door nacht reisde? En wie droeg er een gouden appel in zijn hand? Toen keek ik toevallig naar de appel die ik van tante Lundin had gekregen. En de appel was van goud...

Inhoud
Hij reist door dag en door nacht
In de rozenhof
Miramis
Vinden de sterren het fijn als je voor ze speelt?
De put die ’s avonds fluistert
Er zaten vijf kinderen om de put heen
Hij reed door het donkere woud
Manestraal, manestraal, rood hartenbloed
De betoverde vogels
In het dode woud
Waarom de boom ons had gered
Het diepste hol in de donkerste berg
De zwaardensmeder keek mij aan
Een klauw van ijzer
Zo’n gevaarlijk zwaard heb ik nog nooit in mijn burcht gezien
Toen voelde ik iets heerlijks in mijn mond
Mio, mijn Mio
De weg naar huis was lang