Mijn naam is Isaak

Isaak is de gids en beste vriend van het medium Tresi Barros. Isaak noemt Tresi altijd ‘zijn instrument’, want via haar bereikt hij de mensheid, zij is de schakel tussen hemel en aarde. Isaak heeft altijd aan haar zijde gestaan, maar hij kon pas met haar werken op het moment dat zij er geestelijk en spiritueel klaar voor was. Inmiddels werken zij al jarenlang samen om de mens op Aarde bij te staan. Zij doen dit middels workshops, lesavonden, cursussen, bijeenkomsten als lezingen of helderziende waarnemingen avonden en consulten.

Isaak werkt in liefde en geduld en dat straalt hij ook uit, en ofschoon hij wel eens direct en confronterend kan zijn, is ook dit weer met liefde en geduld omgeven. Isaak houdt zozeer van de mens, hij duidt ons niet voor niets zo vaak aan als ‘lief kind’. Isaak heeft een glashelder antwoord op iedere vraag en als je met hem in aanraking komt, overziet hij in een ogenblik je verleden, je heden en je toekomst en weet hij precies wat voor mens jij bent en daardoor kan hij met zijn verworven wijsheid jou een advies op maat aanreiken.

Isaak is een meester, een hoge meester uit het Hiernamaals. Zijn laatste leven op Aarde dateert van 1230. Hij was toen een indiaan genaamd White Feather, een medicijnman van een stam in Noord Amerika, en in dit leven was Tresi (toen een man) zijn beste vriend. Na dit leven besloot Isaak niet meer terug te keren naar Aarde, maar in de sferen verder te studeren voor gids. Eeuwenlang heeft hij geleerd in de sferen en mensen bestudeert zowel op Aarde, als in de lichtsferen en in de duistere sferen om tot in perfectie te weten hoe de mens in elkaar steekt. Isaak’s wijsheid heeft aldus een enorm bereik en eender welk onderwerp kun je aansnijden, er zijn geen taboes.

Vele jaren heb ik gestudeerd om te kunnen spreken. Ik leef in het Hiernamaals. Ik heb geen lichaam meer, alleen een geest en toch weet ik dat God mijn waarheid is. Ik weet dat God mij de motivatie en kracht geeft om mij te verbinden met de mens hier op Aarde. Iedere dag weer moet ik mijn instrument Tresi Barros zodanig ...

In dit luisterboek zijn alle wijze woorden die Isaak sprak en de vragen uit het publiek opgenomen. Ook laat Isaak iets meer van zichzelf zien. Met mij, Elise, sprak hij over zijn laatste leven hier op Aarde met zijn instrument, het medium Tresi Barros en de warme herinneringen die hij aan deze tijd heeft.

De onderwerpen die Isaak onder de loep neemt zijn zeer uiteenlopend, maar zullen ons in staat stellen een beter bestaan voor onszelf te creëren. We hebben gekozen daarboven om hier op Aarde te groeien en de aardse leerscholen zijn vaak zwaar. Isaak wil ons helpen ons bestaan op Aarde te verlichten, hij wil ons wakker maken, bewust maken en ons verder helpen in ons evolutieproces. Zoals Isaak vaak zei: Luister naar je gevoel, dan luister je naar ons en wij zijn er om jullie te helpen.

De volgende onderwerpen komen ondermeer aan bod: dementie, schizofrenie, euthanasie, donorschap, crematie, autisme, mediumschap, natuurrampen, IVF, abortus, buitenaardse wezens, engelen, zelfrealisatie, dromen, vlees eten, reïncarnatie, charlatans, toeval, de sferen, tweelingziel, jong overlijden, 2012, intuïtie en nieuwetijdskinderen.

Tresi en ik doorkruisten het hele land, soms door weer en wind, soms plakkerig van de hitte, maar altijd met plezier in ons hart. We genoten van Isaaks wijze woorden en van de lieve mensen die zo verlangend waren om verder te komen op hun spirituele pad. Het publiek in de zaal hing immer aan Isaaks lippen en ik hoop dan ook dat u, lieve lezer, net als wij, zult genieten van zijn mooie woorden in Mijn naam is isaak.

Fragment uit Mijn naam is Isaak

Dame uit de zaal:
Je kiest zelf uit wat voor mens je wilt worden in het leven, hè? Maar er zijn mensen bij wie ik denk: je kunt er toch nooit voor gekozen hebben om zo veel pijn te doorstaan, zowel geestelijk als lichamelijk. Daar kun je toch niet voor kiezen? Bij de één gaat het van een leien dakkie en de ander moet de Mount Everest beklimmen.

Isaak:
Maar lief kind, jij bekijkt het nu vanaf je eigen standpunt, vanaf je eigen associatie, vanaf je eigen emotie. Bekijk het nou gewoon vanaf de geest. Als de een beslist om zijn leven op een bepaalde manier te laten voortvloeien, dan beslist de ander dat ook.

Hier op Aarde zie je dat ook, de een maakt zulke rare sprongen – zoals bungeejumping en zo – en de ander zegt: “Daar zou ik nooit voor kiezen.” De ene persoon heeft een andere smaak dan de ander. De een heeft meer moed dan de ander. De een wil graag meer meemaken dan de ander, die beleeft graag meer tijdens dat leven. Hij weet in de geest wat hij meemaakt en als hij eenmaal fysiek is, is hij het vergeten, zoals jullie het vergeten zijn. Dan heeft hij dus die lichamelijke pijn, maar als hij eenmaal uit het lichaam is en hij is weer geest, dan heeft hij zijn trots. Dan zegt hij: “Kijk, ik heb het wel mooi geflikt."

Probeer het anders te bekijken, want we weten dat als jij een kind krijgt dat ziek is, blind is of vroeg doodgaat ... we weten hoeveel fysieke pijn dat is, dat weten we. Dat zullen we nooit en te nimmer ontkennen, maar we weten hoe het bij ons is en daarom moeten wij jullie deze waarheid vertellen, ook al doet dat ons vaak zeer om te vertellen, want wij voelen de pijn in jullie harten. Het is een keuze. Ik kan u een klein voorbeeld geven en dit voorbeeld is recent gebeurd. Een dame kwam naar ons, bij ons instrument en ze had een foto bij zich van een kind en opeens transformeert ons instrument – en dat kan ze goed – in dat kind. Dezelfde lichamelijke houding nam ze aan, dezelfde symptomen liet ze zien en de moeder keek in het gezicht van het kind.

Dat noemen we transformatie. De moeder schrok en begon te huilen en het kind begon te spreken. Het kind zei: “Ik ben een grote jongen nu, ik ben twaalf jaar.” De moeder zei: “Dat klopt”, het kind was overleden toen hij zes was. Het kind zei: “Mamma bedankt dat je me toen niet in een tehuis hebt gestopt, ondanks dat je pappa daardoor hebt verloren.

Jullie zijn gescheiden, maar je wilde voor mij zorgen, ik kon niet eten.” De jongen kon ook niet spreken hier op Aarde. Hij zei: “Bedankt dat je gestopt bent met mij voedsel te geven via de sonde.” Hij zei: “Ik heb nu geen pijn meer en ik kan weer lopen.” Hij liet alles zien wat hij was op Aarde. De moeder huilde van geluk, omdat het kind zei: “Ik ben een grote jongen nu.” Het kind was niet meer dat kind in de rolstoel die niet meer kon eten en die alleen maar via de ogen signalen kon geven. Het kind zat niet meer verkeerd in het lichaam, het kind was gezond. Het kind heeft alle bewijzen gegeven die hij kon geven, puur om de moeder te troosten. Maar het kind heeft nooit en te nimmer gezegd: mamma, ik had willen leven. Hij heeft gezegd: “Mamma bedankt dat je me hebt laten gaan.”

Inhoud
Voorwoord
Artikel Spiegelbeeld
Inleiding
Lezingen
Hoofdstuk 1 Haastrecht
Hoofdstuk 2 Roosendaal
Hoofdstuk 3 Doetinchem
Hoofdstuk 4 Soesterberg
Hoofdstuk 5 Breda
Hoofdstuk 6 Capelle aan den IJssel
Hoofdstuk 7 Utrecht
Hoofdstuk 8 Delft
Hoofdstuk 9 Dorst
Hoofdstuk 10 Middelburg
Hoofdstuk 11 Leeuwarden
Hoofdstuk 12 Eindhoven
Hoofdstuk 13 Nieuwegein
Hoofdstuk 14 Capelle aan den IJssel
Hoofdstuk 15 Alkmaar
Hoofdstuk 16 Groenlo
Hoofdstuk 17 Zaandam
Over het leven in 1230
Slotwoord
Register