Mijn laatste verslag

Friesland bezat kort na de Tweede Wereldoorlog een bonte verscheidenheid aan media: zes dagbladen (Friesch Dagblad, Leeuwarder Courant, Friese Koerier, Het Vrije Volk - editie Friesland en Ons Noorden - editie Friesland), vijftien streekbladen en een (Friestalige) Regionale Omroep, de RONO. Een legertje journalisten was dagelijks op pad om de Friese lezers en luisteraars op de hoogte te houden van het wel en wee van de Friese samenleving.Een van die journalisten was Arend Wijnsma. Bij diverse gelegenheden in de opbouwfase van het naoorlogse Friesland ontmoetten de collega's van de diverse media elkaar. Zij probeerden elkaar, naar goed journalistiek gebruik, zoveel mogelijk vliegen af te vangen. Maar ze voelden zich ook in zekere mate met elkaar verbonden. Uit de schatkamer van zijn geheugen, zoals Wijnsma dat noemt, heeft hij een aantal herinneringen opgediept aan bijzondere voorvallen uit zijn loopbaan als journalist, voorlichter en columnist. In Mijn laatste verslag toont Wijnsma zijn talent als chroniqueur van humoristische voorvallen met historische waarde. De prachtige foto's ondersteunen het geheel. Hiermee is een bijzonder stukje persgeschiedenis vastgelegd.