Mijn dagboek

Mijn dagboek.
OORLOGSKRONIEK VAN KEES TETTEROO
Op 22 april 2005 werden op de vliering van zijn ouderlijk huis de oorlogsdagboeken teruggevonden die Kees Tetteroo (1922-2001) schreef in opdracht van zijn broer, die eind 1936 als missionaris naar Nieuw-Guinea vertrok. De dagboeken vormen een waar geschiedenisboek.

“Door de oorlog kwamen er zoveel dingen die van belang zijn om aan de vergetelheid te onttrekken,” schrijft Kees Tetteroo in het voorwoord van zijn kroniek, wanneer hij in 1944 besluit zijn schoolschriften uit te werken en zijn teksten te larderen met krantenknipsels, pamfletten, plattegronden, verordeningen en ongeveer 150 eigen foto’s. Ondanks zijn jonge leeftijd geeft hij blijk van een enorm inzicht in de gebeurtenissen. Vanwege zijn werk als veeverloskundige beschikt hij over een Sonderausweis waarmee hij zich redelijk vrij kan bewegen, al of niet op zijn motor. Het boek eindigt met de voor de auteur dramatisch verlopen bevrijdingsdag. Op 5 mei 1945 werd zijn aanstaande schoonvader ‘per ongeluk’ door de Duitsers doodgeschoten.

Naast de landelijke en regionale media regeerden honderden mensen op de snel uitverkochte eerste druk: “Geweldig initiatief, een monument voor je vader!” “Schitterend boek!” “Wat een fantastische uitgave!”

Prof. dr. Peter Romijn van het NIOD schrijft: “Het dagboek, een uniek en bijzonder waardevol document, heeft een wetenschappelijk èn een maatschappelijk belang en geeft ons scherp inzicht in de stemmingsgeschiedenis in bezet Nederland. De beelden en vooral de foto’s hebben een enorme toegevoegde waarde.”
Staatssecretaris mevrouw M. van Bijsterveldt-Vliegenthart stelt: “We kennen het dagboek van Anne Frank, het allerkrachtigste anti-oorlogsmiddel, we kenne de dagboeken van David Koker en Etty Hillesum. De kroniek van Kees Tetteroo is de jongste loot aan deze stam van dagboekschrijvers en is tegelijk uniek omdat de auteur niet Joods was. Door zijn schrijven zien we de gebeurtenissen voor onze ogen verschijnen. Nederland is een uniek oorlogsdocument rijker.”
Poen de Wijs, kunstenaar uit Den Haag: “Als eerste valt de perfecte vormgeving op van dit lijvige geheel. Je krijgt een geweldige indruk van de ontwikkeling van de oorlog. Steeds een stapje meer repressie van de bezetters, steeds wat meer spanning op de bevolking, wat minder eten, wat meer onderdrukking, minder rechten voor Joden. Tenslotte is eer niets meer. Honger. Heel langzaam maar zeker is te zien en te lezen hoe alles ten gronde gaat.”
Dick Schaap, redacteur van Chekpoint, het landelijke magazine voor veteranen, schrijft: “Ik vind het een prachtig boek. Het spreekt meer aan dan alle boeken van Lou de Jong. Het zou in elk Nederlands huis aanwezig moeten zijn.” Ook de jeugd is enthousiast over het dagboek, zoals blijkt uit een reactie van Lars Steenbeek (15): ”Ik vind het een supergaaf boek. Ik ben al heel lang geïnteresseerd in de Tweede Wereldoorlog en weet er ook aardig wat van. Sinds ik dit boek gelezen heb, weet ik veel meer van wat er zich in het Westland afspeelde.”
De samensteller, Gemma M.M. van Winden - Tetteroo, dochter van de auteur, is docente en publiceert in diverse lokale en regionale bladen. Zij heeft vier boeken over haar woonplaats en omgeving geschreven.